De organisatie verliep eens niet zoals we dat in FKI gewoon zijn van de marshalls.
Al maken ze onderling slechte afspraken. De eerste marshall zei me dat ik links op de grid moest staan en de tweede dat ik rechts moest staan. Bijgevolg stond ik mis want ik moest toch links staan.
In de ene oefensessie die ik op voorhand reed, werd het al snel duidelijk dat circuit té simpel was (naderhand bleek dit te komen doordat de week voordien er wedstrijden voor Levenslijn gereden waren) en te kort. Ik was iets trager dan Ben in die sessie.
Voor de qualif zou Karel starten, wegens minder parcourskennis. Toen ik van hem overnam kon ik redelijk snel onder de tijden van de oefensessie komen en het kartje bleek echt wel super te zijn.
De pole was redelijk snel binnen, maar P&P stond niet ver achter ons, dus ik was gewaarschuwd.
Door de nogal trage startprocedure waren mijn banden al halfkoud toen de start gegeven werd. Desondanks kon ik de pole behouden. P&P en Calamitas 2 konden goed aanklampen, maar nadat er verkeer kwam, had ik precies een iets grotere kloof en ik kon toch regelmatig enkele tienden sneller rijden dan Karo, terwijl zij int begin toch lichtjes sneller was. Van zodra de kloof groot genoeg was, kon ik het tempo wat laten zakken. Mijn maag werkte trouwens al zo goed niet meer mee.
En dat was duidelijk aan mijn tijden te merken. Na een dik half uur heb ik t stuur overgelaten aan Karel, die het werk perfect afmaakte. Hij had de pitstop uitstekend gepland.
De kloof was groot genoeg zodat Karel niet meer volle bak moest geven, maar goed kon consolideren. En dat leverde een mooie overwinning op. Dave heeft er jaren voor gezwoegd en ik rij in mijn eerste echte race (zonder de race die ik als invaller reed) naar de overwinning. De vloek over Calamitas is gebroken.
PS: is het mogelijk de bekers van het teamkampioenschap int vervolg wat kleiner te maken? De deze past niet in mijn vitrinekast.